خنده ،نشاط زندگی است.                    خنده ،دشمن سپاه اندوه است.

خنده، زبان قلب وآیینه دل است.                   خنده ای هست که دل می شکند.

خنده ای هست که دل رمیده را رام می کند.

درخشش برق ، غرش رعد ، ریزش آب ، نغمه مرغ ، خنده است .

نورها ، رنگها ، زیبایی ها ، بستانها ، بهارها ، گلها ،همه خنده اند.

بامداد، باصفای سپیده دمش می خندد.        آفتاب با باطلوع روحبخشش می خندد.

غروب، باشفق نیم رنگش می خندد.           شب ،بامهتاب نقره گونش می خندد.

ستاره ، باتلالو دل فریبش می خندد.           جوانی، با طراوت و تازگیش می خندد.

پیری ،با سپیدی مویش می خندد.            آسمان ،با ستارگان درخشانش می خندد.

زمین ،باگل ومرغزارش می خندد.                 سخن ، بامعنی اش می خندد.

نگاه، با مهربانیش می خندد.              موسیقی با آهنگش می خندد.

انسان خنده ها دارد ، هنگام تحقیر ، وقت شادمانی ،زمان حزن ،گاه غضب ، در

لحظه ناامیدی ودر دم امیدواری.

ومدرسه ها در عصردانایی می خندند، به روی کودکان ، به روی نوجوانان ، به روی

جوانان ،به روی معلمان ،وبه روی مدیران.

                               مجموعه مجله بهار یوسف اعتصام الملک پدر پروین اعتصامی